Welke elementen verlenen volgens een toerist de stad Brussel haar typische klankeigenheid? Is er zoiets als een waarneembaar stedelijk ritme en waarneembare vloeiende relaties tussen de stad en haar bewoners? Vormen de harmonieën tussen de verschillende klanksterkten – zoals ze weerklinken in de stad – de weerspiegeling van ons onbewuste leven als moderne stadsbewoners? Hoe weerklinken de Europese politieke ideeën in stadsgeluiden? Welke mogelijke psychologische zingeving gaat schuil achter een auditieve kaart van de stad?
Dit zijn slechts enkele van de vragen die mij, Maria, ertoe hebben aangezet om een reeks klanklandschappen te bedenken opgedragen aan Brussel, waarbij ik poog om de auditieve uniciteit van de stad te vatten. De volgende stap was om de verschillende composities te linken aan de gebruikelijke momenten van de dag – de ochtend, middag, avond en nacht – waarbij elk moment metafoor staat voor de rijkdom of armoede van onze verbeelding en waarbij ik de invloed probeerde te schetsen die grootsteden hebben op het mens-zijn.
Voor zover ik mij kan herinneren (ik ben twee of drie keer in Brussel geweest) is Brussel, met haar paradoxale sociale bewonersgroepen die er zij aan zij leven, een ideale plaats voor deze studie. De stad nodigt uit om haar binnenstebuiten te keren. Ik herinner mij een klank die zichzelf voor mij op dat eigenste moment heeft opgeworpen als de metafoor van de stad: het was ’s nachts, er was bijna geen verkeer, en ik bevond mij in de omgeving van de gebouwen van de Europese Gemeenschap en hoorde heel duidelijk een contrapuntische klank. De geluidssignalen van de verkeerslichten die slechtzienden een oversteeksignaal geven, bouwden een mechanische ritmiek op en versmolten met het auditieve landschap van de nachtelijke stad. Een klankconstructie afkomstig van het maatschappelijk beleid, met een welbepaalde tijdsperceptie, Brussel, klankvoorziening en poëtische zingeving. Een hoorbare stem van het onderbewustzijn, van een persoon of misschien van de stad zelf en een andere stem van een beraden en impulsieve kritiek op de realiteit.
De vier klanklandschappen evolueren van intieme emotie naar een breed klankenpalet en omvatten zowel stemmen als stukjes van verhalen die versmelten met een industriële en mechanische atmosfeer. Wij, dat wil zeggen Maria et Mihai Balabas, zullen gebruik maken van terreinopnames die we maakten in Brussels, tijdens de residentie; het artistieke proces bestaat erin de opnames te verwerken en een verhalende muzikaliteit te geven. De klankstructuur wordt vervolledigd aan de hand van stemmen (teksten en melodielijnen) en muzikaal-instrumentale niveaus.