Mattin gebruikt computer (en gitaar) feedback om het instant karakter van een improvisatie performance te benadrukken. Mattin’s geluidsonderzoek is gericht op het contrast tussen extreem luide en zachte volumes en tussen het digitale en het fysische geluid van de computer. Hij werd hierin beïnvloed door verschillende componisten gaande van Whitehouse tot Malfatti en van Feldman tot Eskorbuto. Zijn werk focust ook op het potentieel van misverstanden en herinterpretatie in de receptie van een performance.