Whispered Screaming: Micro Resistance, Silenced Pain on Their Bodies vindt zijn oorsprong in een solo-performance met schreeuwen onder intense druk op de keel en onderzoekt paradoxale vocale uitingen – fluisteren en schreeuwen – als alternatieve vormen van verzet voor vrouwen en minderheden. Het project van Tomojo Hojo onderzoekt de fysieke en emotionele raakvlakken van deze uitingen en stelt de vraag: wat doen emoties als angst en woede met het lichaam en de stem? Historisch gezien is schreeuwen in verschillende contexten van verzet naar voren gekomen, van noisemuziek en feministische punk tot het werk van Yoko Ono, als een protest tegen autoriteit of vooroordelen. Dit project richt zich op de schreeuwen van gemarginaliseerde groepen en legt de nadruk op de subtiliteiten van de vocale textuur in plaats van op symboliek.

Bijzondere aandacht gaat uit naar de ‘gefluisterde’ schreeuw, een stille maar gespannen vorm van vocalisatie die wordt gekenmerkt door compressie en pijn. Dit project onderzoekt de impact van dergelijke ingehouden uitingen in de bredere context van verzet. Het put uit traumastudies, affecttheorie, helende therapieën, feminisme, iconologie, psychologie en performance studies en wil tijdens deze residentie de theoretische en historische relevantie van het gefluister onderzoeken. Dit omvat een onderzoek naar het ‘destructieve gezicht’ in het schreeuwen aan de hand van Butoh-danstradities en omvat dialogen met lokale dansers en choreografen.

Uiteindelijk herdefinieert Whispered Screaming gefluisterde schreeuwen als een vorm van collectieve genezing via experimentele geluid- en stemoefeningen. Geïnspireerd door Pauline Oliveros’ Sonic Meditations, tracht het project onzichtbare verbanden tussen vrouwen, geschiedenis, stem en emotie bloot te leggen en vraagt het zich af hoe verzwegen pijn, lichamelijke sensaties en stemloze geluiden kunnen worden gedocumenteerd en tastbaar gedeeld.

Tomoko Hojo (JP) is een kunstenaar die werkt op het snijvlak van geluid, muziek en performance. De afgelopen jaren heeft Hojo zich gericht op het versterken van verstomde (vrouwen)stemmen door de geschiedenis heen, met name Japanse vrouwen met banden met het Westen, zoals Yoko Ono en Sadayakko Kawakami. Haar werk is internationaal tentoongesteld en uitgevoerd, onder meer in Tate Modern (Londen), Issue Project Room (New York), ZKM (Karlsruhe), Emily Harvey Foundation (New York), Contemporary Art Center Aomori (Japan), SA))_gallery (Moskou), Scandinavia House (New York), Kunstquartier Bethanien (Berlijn), TOKAS Hongo (Tokio), IKLECTIK (Londen) en mh PROJECT (New York/Japan). In 2023 publiceerde ze Unfinished Descriptions, een tentoonstellingscatalogus die haar onderzoek naar Yoko Ono’s show in Londen in 1966 documenteert, via yoin press.