De antropomorfe aanhangsels (de werkende delen van orgels en doedelzakken) hebben een soort raadselachtige magie. Het opblazen en leeglaten van zakken en kleppen heeft een griezelige aanwezigheid die doet denken aan medische apparatuur, visblaasjes, ballonnen… griezelig en speels. Dat kan worden toegeschreven aan hun niet-helemaal-menselijkheid. In mijn eigen werk ben ik geïnteresseerd in die niet-helemaal-zone, als een destabiliserende kracht.

Meer recentelijk ben ik, in het kader van een opdracht voor het Counterflows Festival in Vietnam, begonnen met het integreren van analoge elektronica naast handgemaakte rietpijpen, waarbij ik gebruik maak van eenvoudige geprefabriceerde timermodules en industriële elektrische kleppen om de luchtstroom te regelen. Ondanks hun schijnbare beperkingen, verbergt deze eenvoudige opstelling een rijke wereld van sonische en technologische mogelijkheden, en ondanks de functionele oorsprong van de technologie kunnen ze worden gereorganiseerd en misbruikt, waardoor ze hun eigen specifieke kracht en stem krijgen.

De rol van technologie in mijn werk is dan ook vooral die van een mede-schepper, die helpt bij het creëren van trucs. Door te werken met deze tactiele en soms onhandige technologieën kan ik een tussenrol vervullen als speler en assistent, performer en luisteraar… wat volgens mij het publiek de ruimte geeft om hun eigen rol en positie binnen de klank en muziek te bepalen.

Dankzij de technologische mogelijkheden van luchtpompen en industriële buizen kan een instrument zo groot worden als een kamer, met meerdere pijpen die geluidsbronnen verspreiden door een akoestische structuur. Wanneer ik met ruimtes werk, pas ik een vergelijkbare logica toe. Instrumenten (en hun technologieën) worden niet gezien als middelen om een doel te bereiken, maar als onderdeel van de veranderende matrix van ruimtes, akoestiek, publiek en performer die samen de omgeving vormen.

Na een lange periode van tournees en liveoptredens zou de residentie mij de kans geven om voort te bouwen op deze recente ontwikkelingen en dit onderzoek te verdiepen door een combinatie van studiopraktijk en theoretisch onderzoek. Het kader van de tekhne-residentie zou mij in staat stellen mijn praktijk te contextualiseren naast gelijkgestemde kunstenaars en denkers, en de rol van technologie als materiaal in mijn werk verder uit te werken.

Evenement in het kader van tekhnē, gefinancierd door de Europese Unie. De standpunten en meningen zijn echter uitsluitend die van de auteur(s) en geven niet noodzakelijkerwijs die van de Europese Unie of het Europees Agentschap voor Onderwijs, Cultureel en Jeugdzaken (EACEA) weer. De Europese Unie en EACEA kunnen hiervoor niet verantwoordelijk worden gesteld.