De expo ‘BXL-NYC Spatialized’ is een uitwisseling tussen Brussel en New York waarbij zes audiokunstenaars (Mieke Lambrigts, Stefaan Quix, Ludo Engels, Barry Weisblat, Marina Rosenfeld en Michael Schumacher) in beide steden werk tonen rond klankspatialisatie. De expo in Brussel vond plaats in november 2011 in Koolmijnenkaai 30-34, in de ruimtes van Q-O2, okno en iMAL.

Het ruimtelijke karakter van geluid en de mogelijkheid om klankruimtes te creëren, culmineert in het gebruik van multichannel-technieken. De zes kunstenaars benaderen dit gegeven vanuit verschillende vertrekpunten, zo heeft Mieke Lambrigts een sterk architecturale focus in haar klankcomposities, veelal met site-specific installaties. Door geluidsdetails te vergroten en terug te plaatsen in de ruimte, reproduceert ze als het ware de ruimte in de ruimte, over de tijd heen. Stefaan Quix werkt met de ruimte als driedimensioneel klankcanvas (in tegenstelling tot de ruimte als vlak bij stereo). Klanklussen worden via een groot aantal monitoren in de ruimteom tot een klankarchitectuur te komen. Ludo Engels gaat dan weer op een letterlijk sculpturale manier te werk met de interactie van klank in de ruimte: zijn audiopunten zijn honderden kleine (tastbare) audiogeneratoren waarmee hij de ruimte zelf letterlijk mee vormgeeft. Aan Amerikaanse zijde gaan de drie New Yorkse kunstenaars ook om met multichannel-spatialisatie vanuit verschillende invalshoeken, Schumachers akoesmatische benadering tot Rosenfelds luidsprekers-als-objecten en Weisblats luidsprekerloze klinkende objecten. Bij allen is het doel om de bewustwording van de luisteraar voor ruimtelijke eigenschappen te activeren en te prikkelen.