koto・mono – things and matters

Miki Yui – Rie Nakajima – Ryoko Akama

Drie voorstellingen waarin kleine zaken een centrale plaats innemen, in het kader van het Performatik festival.

Miki Yui – mamagoto

’

Mamagoto’ of ‘manegoto’, een imitatie; een gekend spelletje bij kinderen dat erin bestaat te herhalen wat je net hebt gehoord of gezien: bedenken en leren via imitatie. 
Het woord ‘mama’  is ontleend aan de oude spreektaal en betekent “eten”, meer bepaald “rijst” terwijl ‘goto’ (of ‘koto’) ‘ding’ of ‘handeling’ betekent.
“Mamagoto” betekent dus in oorsprong het nabootsen van volwassenen die aan het koken zijn maar moet hier in de ruime betekenis worden opgevat als het nabootsen van handelingen.

Rie Nakajima – a hollow or a bump

Is het werk hier voor ons een kuil of een bult? Dat kan een mogelijke vraag zijn. 
Hoe meer werk ik maak, hoe minder ik het weet. Ondanks de verwarring, zijn de zaken duidelijker geworden.
Door hier gebruik te maken van klanken en objecten, heb ik het over beeldhouwkunst zonder vorm. Het werk bestaat enkel in de tijd. Ik dring niets op en mijn werk beantwoordt de vraag. 
We zijn wie we zijn en ik probeer anderen niet te overtuigen van de betekenis van mijn werk. 
Komen en gaan. Is het nu een kuil of een bult? Misschien wel allebei of geen van beide.

Ryoko Akama – almost empty – fields and waves

Eenvoudige golven en trillingen van objecten bieden een antwoord op de tekst. Het bestuderen van het kleine bestaat erin de ruimte of het veld te manipuleren, in dit geval binnen de context van een performance.