Deze residentie richt zich op het ontwikkelen van een reeks korte “Airsonic Sculptures” die het fenomeen van staande golven onderzoeken.

Geluid is een fysieke trilling. Luchtdeeltjes comprimeren en trekken samen in de ruimte, de lengte waarvoer dit gebeurt staat in verband met de frequentie. Lage toonhoogtes zijn langer en hogere toonhoogtes zijn korter. Wanneer geluid tegen een muur botst, kaatst het weer terug en heft het zichzelf vaak op door stiltegebieden (knopen) en zones met hard geluid (buiken). Deze gebeurtenissen kunnen perfect in de omgeving berekend en bestudeerd worden. Doron Sadja is gefascineerd door de relatie tussen geluid en ruimte en demonstreert met “Airsonic Sculptures” geluidskwaliteit in verschillende dimensies.